در سطح بین المللی تاکنون تعریف واحدی از سازمان غیردولتی یا انجو وجود ندارد ، به همین خاطر هر کس با توجه به تعاملی که ممکن است با این گونه سازمان ها داشته باشد ، تعریف های متفاوتی از آن ارایه کرده است .

که در این نوشتار تعاریف به سه دسته کاملام جدا گانه تقسیم می گردد ؛ ایتدا تعریف هایی که از سوی دانشمندان ارایه شده وسپس به تعاریف نهاد های بین المللی وآنگاه به تعریفی می پردازیم که دولت افغانستان در قانون انجوها ارایه کرده است ، می پردازیم . البته این نکته را نباید نادیده بنگاریم که  ما باید ذهن  خودرا درتمام تعاریف آتی از مفهوم کلاسیک سازمان که یک بحث بسیار گسترده وپیچیده است ، رها بسازیم  ، زیرا سازمان در تمام تعاریف آینده ، به همان مفهوم متفاهم عرفی اطلاق می شود وهیچگونه نظری به مفاهیم کلاسیک واحیانا فلسفی ندارد .

 
مهاجرت افغانها به خارج از کشور بيشتر متاثر از اوضاع سياسي افغانستان بوده است. هنوز تحقيقات علمي دقيق صورت نگرفته است که اولين بار افغانها کي و برای چه به خارج از کشورشان مهاجرت کردند، التبه بعضي از مورخين اولين مهاجرين افغانی را گروه کوچکي از افغانها به استرليا گفته اند که گويا بدلايل غير سياسي به آنجا مهاجرت کردند و گفته مي شود که هنوز نسل آنها در استرليا باقي اند. اما اولين مهاجرين سياسي کشور ما را مهاجرت هزاره ها پس از کشتار بيرحمانه توسط امير عبد الرحمان خان در آغاز دهه 1890 عيسوی تشکيل مي دهد که بنا بر کتاب سراج التواريخ %62 جمعيت هزاره ها از بين برده شد و همچنين به اجبار از مناطق زندگي شان کوشانده شدند و بسياری شان به خارج از کشور فرار نمودند. در اين جنگ که مي توان آنرا نسل کشي گفت، دهها هزار هزاره به هندوستان، ايران و آسيای مرکزی مجبور به مهاجرت شدند که خاوريهای مشهد و هزاره های کويته از نسل همين مهاجران‌اند.

پس از نسل کشي هزاره ها و مهاجرت شان به خارج از کشور، گسترده ترين مهاجرت افغانها به خارج از کشور در قرن بيست با اشغال افغانستان توسط قوای اتحاد جماهير شوروی سابق در سال 1978 عيسوی شروع شد که تا هنوز هم ادامه دارد. دليل مهاجرت افغانها در سه دهه ای اخير مداخلات مستقيم و غير مستقيم کشورهای خارجي در امور داخلي افغانستان بوده است که بر اثر اين مداخلات و جنگهای پي در پي، افغانستان تبديل به خاکستر آتش سياستهای بلوک شرق و غرب شد. افغانها در طي اين سه دهه جنگ و کشتار به کشورهای زيادی مهاجرت کرده اند. کشورهايي که مردم ما به آنها مهاجرت کرده اند بنحوی از انحا در امور افغانستان دخالت داشته اند و آنها مسبب بد بختي و آوارگي ملت مظلوم و شريف افغانستان شده اند. اکثر افغانها به پاکستان و ايران و ممالک اتحاد شوروی سابق و کشورهای غربي مهاجرت کرده اند که بيشتر دولتهای اين کشورها دست شان تا بيخ در ويراني و تباهي کشور ما دخيل بوده اند، لذا کشورهايي که در امور سياسي و نظامي و اقتصادی افغانستان در اين سه دهه سهم داشته اند و باعث آوارگي مردم ما شده اند، بايد تحمل مهاجرت اين ملت مظلوم و مصيبت ديده را نيز داشته باشند و با آنها بر اساس قوانين پناهندگي و اعلاميه جهاني حقوق بشر بر خورد شايسته و انساني کنند. متاسفانه تاکنون حقوق اساسي مهاجرين افغانستان در خارج از کشور نقض گرديده است. در زمان حاکميت رژيم طرفدار اتحاد جماهيری شوری سابق، يکي از انگيزه های مهم مهاجرت مردم ما، مخالفت با دولت حاکم و اشغال افغانستان توسط قوای شوروی بود. لذا دولت افغانستان نمي توانست و يا نمي خواست از حقوق مهاجران افغانی در خارج از کشور حمايت کند و همچنين گروههای مجاهدين که مخالف دولت بودند و از ميان مهاجرين تشکيل يافته بودند، بدليل وابستگي شان به کشورهای مقيم، نمي توانستند از حقوق مهاجرين دفاع کنند. لذا مهاجرين مظلوم ما در خارج از کشور که اغلب در ايران و پاکستان بسر مي بردند حقوق انساني شان نقض مي گرديد و با آنها رفتار غير اسلامي و انساني صورت مي گرفت.

امروزه در جهان معاصر به دليل افزايش دانش و پيشر فتهاي بسيار سريع در عر صه هاي مختلف از جمله عرصه فناوري و تکنو لوژي، رسانه ها زمينه هر چه بيشتر ارتباطات ما بين ملتها و دولتها را فراهم آورده اند. به طوري که نوعي دهکده جهاني مجازي را تشکيل داده اند. دنيايي که هر فرد مهارت ديده با دسترسي به شبکه هاي اينتر نتي و بهره گيري از ابزارهاي ماهواره اي مي تواند با ساير نقاط جهان ارتباط يک سويه و يا دو سويه بر قرار کند . در حال حاضر از قدرت رسانه ها در فعاليتهاي رسانه اي و تبليغات به عنوان رکن چهارم دولتها ياد مي شود ، و نقش اساسي در مبادلات سياسي و خبري و راه اندازي جنگ رواني عليه رقبا و يا دولت هاي ديگر دارد. يکي از نقش هاي رسانه اي در عرصه ديپلماسي به عنوان ديپلماسي رسا نه اي است. ديپلماسي رسا نه اي مناسب ترين مفهوم براي تحليل اين کار برد مي باشد ، ديپلماسي رسانه اي شامل ، استفاده از رسانه ها توسط رهبران به منظور بيان منافع خود در مذاگرات ، اعتماد سازي و بسيج عمومي از توافقات مي شود . ديپلماسي رسانه اي از طريق فعا ليتهاي متعدد در رسانه هاي عادي و و يژه پي گيري مي شود.، که اين فعاليتها شامل کنفرانسها ي مطبو عاتي ، مصا حبه ها، ديدار سران حکومت ها و ميانجي گران در کشور هاي رقيب و رويدادهاي رسانه اي بر انگيزا ننده است که براي گشودن عصري جديد در روابط متقا بل سازماند هي مي شوند. بسياري از دولتمردان و سياستمداران از فن آوري رسانه اي و ديپلماسي رسانه اي براي پيشبرد اهداف کشور خود به طور مستمر و گسترده بهره مي گيرند و با راه اندازي سايت ها و خبر گزاري ها سياست هاي غلط و يا درست خود را به مخاطبان القا و انتقال مي دهند. ديپلما سي رسانه اي به عنوان مهارتي جديد در روابط بين الملل مي تواند بسياري از شايعه پراکني و دروغ پردازي هاي رقبا را خنثي و راه رسيدن به اهداف دولتمردان در سياست خارجي را صاف و هموار نمايد. زيرا در گستره سياست خارجي بخصوص با کشور هاي غربي که همواره اخلاق سياسي از نوع ارزشي الهي در روابط بين دولت هاي آنان معنا ندارد، تدوين استراتژي ديپلماسي رسانه اي از ضروريات است.

به تجربه اخلاق و سياست ما کياولي هم در رسانه ها و نيز در ديپلماسي دولتهاي هژموني گرا ديده شده است ، نگاه و عملکرد آنان بر اساس نظريه مکتب اصالت نفع استوار مي باشد، در واقع از طريق رسانه ها و ديپلماسي رسانه اي به دنبال تامين منافع قدرتمندان و صاحبان کارتل ها و تراست ها هستند. آنچه که در ديپلماسي غربي در رسانه هاي آنان مهم نمي باشد ، ارزشهاي ديني و اخلاق در سياست است.

اگر ديپلماسي رسانه اي بر پايه اخلاق و ارزشهاي الهي استوار کردد به طور حتم و يقين در نهاد هر انسان آزاده و با وجدان تاثير بسزايي خواهد گذاشت و مانند خورشيدي تابناک بر جملگي مخاطبان خواهد درخشيد .

تعدادي از نقش هاي کار بردي رسانه ها در ديپلماسي

رسانه اي عبارتند از :

ايجاد ارتباط صحيح با مخاطبان.

خنثي نمودن دروغ پردازي و شايعه پراکني در عرصه خبر و تبليغات از طرف رقبا.       

زمينه ساز ي توسط رسانه ها براي فعاليتهاي ديپلماسي خارجي.

ابزارهاي رسانه اي زمينه هاي اعتماد سازي ، ميانجي گري ويا،بسيج عمومي مي تواند ابزار رسيدن به اهداف دولتمردان را فراهم آورد.

تدوين استراتژي ديپلماسي رسا نه اي به روز، براي تنظيم سطح روابط بين ملل و دول ازضروريات سياست خارجي مي باشد ، که جملگي مي توانند در راستاي ديپلماسي رسانه اي در عرصه روابط بين الملل موثر باشند.